مادران عزیز
درکتون میکنم که بچتون رو ۹ ماه با خودتون حمل کردین براش خون دل خوردید دوست دارید تربیتش به بهترین وجه ممکن باشه روش حساسید خوار بره تو پاش میمیرید و زنده میشید . اصلا خصلت مادر بودن همینه ها
ولی خواهشمندم اطرافیان و اقوام درجه یک رو در برخورد با فرزندتون هیولا نبینید: نمیدونم چرا انقدر بچمو بوسش میکنن بچه مریض میشه خب بدنش ضعیفه (یه چیزایی رو حق داریدا رعایت نکات بهداشتی مهمه) ولی شما خودت بچتو از رو علاقه بوس نمیکنی؟ دلت نمیخواد بچلونیش؟ خودت تافته جدا بافته ای؟ میکروب و باکتری و فلان با بدن خود شما غریبن؟؟ فقط مادر و خواهر و مادرشوهر و پدر و . ویروس نهفته دارن؟
یا شمایی که خودت دست بچت گوشی میدی بازیای خشن بکنه.نمیتونی جلوش دربیای که گوشی ندی، اونوقت فامیل در حد دو دقیقه گوشی بدن اونم به خاطر اصرار زیاد بچه و جیغ و دادش . البته نه برای بازی که همش سرش تو گوشی باشه . برای موسیقی نواختن(!) بچه رو بد بار میاره؟ دشمن چشم و چال و سلامت روانی بچه اس؟
+خدایا عاقبت منم بخیر کن . اینو مینویسم که وقتی مادر شدم انقدر وابستگی و حساسیت رو تاثیر اطرافیان رو بچه ام نداشته باشم. اون بچه ۲۴ ساعت شبانه روز پیش منه و فقط دو ساعت در هفته پیش بقیه ! . با وجود این رفتارا از بچه دار شدن میترسم که نکنه جونم جوری بهش بند شه که بقیه رو بذارم کنار
رو ,بچه ,گوشی ,مادر ,خودت ,انقدر , برای موسیقی ,باشه برای ,موسیقی نواختن ,نواختن بچه ,رو بد
درباره این سایت